Yoktum benligimde,nereye bırakılmıştım bu kaygılarla. Bir zaman sahnesinde mi, yoksa anlam yolculugunda mi? Biliyordu tüm benliğim zaman da anlam da şahitti; tüm ağrılara, umutsuzluklara, sevinclere, mutluluklara. Neydi beni bu denli savaş meydaninda çığlıklar attıran? Hangi hayat sahnesinde korumasiz bırakıldım. Şimdi dursun hayatin sessiz gürültüsü. Bir arayış yolculugu ve sonunda ulasilmasi hedeflenen bir parça mutluluk. Duygulardan, içsellikten bahsetmeyeceğim. Fırsatlardan doğacak cümleler. İnsan anlam arayan bir canlıdır. Bu noktada yeterli kaynaklara sahip değilse , anlamsızlık girdabına girecektir. Bu girdapta ruhun acı çekmesi vardır Carl G.Jung ifadesiyle. Ve beraberinde öfkeli, kaygılı,bos bir kişilik bırakacaktır. Meydanda savaşçılar bellidir. Sebepler ise ; ekonomik durum , sağlık sorunları, çocukların benliğine bırakılan renksiz gökyüzü, günlük hayatın akşamına yetiştirilemeyen randevular. Yol çetin ama anlam, savaşında anlasilmak istedi. Ve dünya. Ne kadar biliyorsan
